گاهی برای بعضی چیزا به شدت تلاش کردین و به نتیجه ای نرسیدین، میدونید دیگه تلاش کردن فایده ای نداره و تلاش بیشتر فقط آسیب زدن به خودتون و افراد دیگست؛ در اين شرایط باید دست بردارید و از اون مسیر خارج بشید. با یه مثال حرفم رو توضيح میدم، فرض کنید در یک مکان هستيد که مثل بهشته. مثلا یه معبد رو تصور کنین، با اینکه عاشق اون مکان هستید اما شما به دلایلی با یک حس درونی میدانید که آنجا رو بايد ترک کنید چون اگه اين کار رو نکنید هم به خودتون آسیب زدید و هم به اون مکان زیبا و باید اين کار رو با علم به این انجام بدید که دیگه هرگز در آن مکان نخواهید بود.
با آن خداحافظی كنید، این کار بسیار سخت است، گاهی شاید اگر به شما بگن خود را بُكشید خیلی براتون راحت تر باشه. زمان هیچ کاری رو برای بهتر شدن احساساتتون نخواهد کرد و شما مجبورید که رها کنید. گاهی اين رهایی طوری است که ديگر یکدیگر را ملاقات نمیکنید و گاهی ممكن است بارها در مسیر یکدیگر قرار بگیرید. باید بدانید گاهی برخی مسائل و مشکلات با اصرار ورزیدن حل نمی شوند. این کار تنها انرژی شما را تحلیل می برد. گاهی باید رها كنید و از کوبیدن روی یک در دست بردارید تا دری دیگر گشاده شود یا حتی هیچوقت نشود. گاهی بپذیريد و رها كنید. این کار در واقع بسیار شجاعانه است چون شما با اختیار خود، خود را در مسیر طوفان های احساسی قرار دادید که میدانید به سراغ شما خواهند آمد. در دسترس احساس حسرت، حسرت اینکه او را نمیتوانید داشته باشید، احساس گناه كه بیشتر شجاع نبوده اید یا بیشتر تلاش نکرده اید و .
کپی از کانال گردی
منبع
درباره این سایت